Fabuła naprawdę fajna, niestety ponownie u tego autora rażą dialogi. O ile rozmowy między oficerami są jeszcze w porządku to pozostałe są masakrycznie sztuczne. Wielokrotne podziekowania i chwalenia strasznie męczą.

Fabuła naprawdę fajna, niestety ponownie u tego autora rażą dialogi. O ile rozmowy między oficerami są jeszcze w porządku to pozostałe są masakrycznie sztuczne. Wielokrotne podziekowania i chwalenia strasznie męczą.

Dałam dobra ocenę, bo książka ma walor w postaci wartkiej akcji i nie nuży, ale najwieksza pretensje mam do redaktorki Czarnej Owcy - w ogóle nie pracowała z autorem, większość rozdziałów wyglada jak zlecona do napisania w chat gpt, trzeba być ślepym, by puścić do druku tak niedopracowany materiał. Szkoda autora - czas zmienić wydawnictwo.

Dałam dobra ocenę, bo książka ma walor w postaci wartkiej akcji i nie nuży, ale najwieksza pretensje mam do redaktorki Czarnej Owcy - w ogóle nie pracowała z autorem, większość rozdziałów wyglada jak zlecona do napisania w chat gpt, trzeba być ślepym, by puścić do druku tak niedopracowany materiał. Szkoda autora - czas zmienić wydawnictwo.

Cieszę się że autorzy tacy jak Robert Michniewicz pojawiają się na rynku wydawniczym. Wydawać by się mogło, że skoro człowiek jest już na emeryturze, to postąpi tak jak większość emerytów. Zacznie korzystać z zasłużonego odpoczynku, wędkować, podróżować i co tam komu odpowiada. A tu masz, emerytowany oficer polskiego wywiadu podejmuje się nowej pracy i nowego wyzwania, zaczyna pisać świetne książki. No po prostu chapeau bas, czyli czapkę z głowy zdejmuję przed Panem. Życzę Panu Robertowi stu lat życia, i aby chęć do pisania nie odeszła w las. Nie robię tego tylko z altruizmu, ale też z egoizmu, bowiem chcę Pańskie książki czytać jeszcze przez wiele, wiele lat. Sama książka jest bardzo wciągająca i dynamiczna. Jest w niej dużo akcji i absolutnie nie ma czasu na nudy. Walka szpiegów na śmierć i życie budzi grozę, i choć już wiemy że Trzecia Rzesza nie wygrała, to i tak śledzimy fabułę z zapartym tchem. Kibicujemy siłom dobra oczywiście! No i nie było nieprzyjemnej niespodzianki, faszyści oczywiście przegrali wojnę z kretesem, mam nadzieję że to nie spojler ;) Czekam na kolejną część, bo mam nadzieję, że będzie kontynuacja.

Cieszę się że autorzy tacy jak Robert Michniewicz pojawiają się na rynku wydawniczym. Wydawać by się mogło, że skoro człowiek jest już na emeryturze, to postąpi tak jak większość emerytów. Zacznie korzystać z zasłużonego odpoczynku, wędkować, podróżować i co tam komu odpowiada. A tu masz, emerytowany oficer polskiego wywiadu podejmuje się nowej pracy i nowego wyzwania,...

Dość długo się rozkręca, ale potem wciąga jak wir. Zdecydowanie profesjonalna robota pana Autora.

Dość długo się rozkręca, ale potem wciąga jak wir. Zdecydowanie profesjonalna robota pana Autora.

Literacko książka super. Akcja, no cóż tu bardziej bym dedykował dla fanów takiej literatury. Szpiedzy agenci....

Literacko książka super. Akcja, no cóż tu bardziej bym dedykował dla fanów takiej literatury. Szpiedzy agenci....

Wojna to trudny czas dla Polski, polaków i obywateli innych państw, które były włączone w walki. Wojna była sprawdzianem silnej woli, dyscypliny, odwagi, inteligencji, sprytu i ostrożności. Wiele ludzi, nie tylko żołnierzy przypłaciło drobne potknięcia czy nieuwagę własnym życiem. Robert Michniewicz w powieści "Dolina szpiegów" wciąga nas w sam środek II wojny światowej. Pokazuje pracę szpiegów, realia życia w okupowanej Polsce, bohaterstwo i zdradę.
W Zakopanym w Dolinie Olczyskiej znajduje się doskonale strzeżona tajna niemiecka szkoła agentów, a wiedzę i dostęp do niej mają tylko nieliczni. Kapitan Carl von Wedel pseudonim Amber - niemiec pracujący dla polskiego wywiadu - zostaje tam delegowany w charakterze nauczyciela. Jeszcze przed wyjazdem dowiaduje się o niemieckim agencie pseudonim Lothar działającym w ważnej instytucji w Wielkiej Brytanii. Brytyjczycy rozpoczynają poszukiwania zdrajcy, a von Wedel wyjeżdża w Tatry. Na miejscu dowiaduje się, że szkoła pełni również funkcję archiwum z danymi wszystkich niemieckich agentów. Po tej informacji w Londynie zapada decyzja o przejęciu dokumentów. Czy kilku cichociemnych jest w stanie wedrzeć się do ściśle chronionej bazy i przejąć dane, które mogą zadecydować o dalszym przebiegu wojny? Czy polacy zdążą zrealizować swój plan, gdy Carlem zaczyna interesować się Gestapo podejrzewając go o zdradę III Rzeszy?
Głównymi bohaterami powieści są Carl von Wedel "Amber" i John Thompson "Lothar". Obaj panowie są szpiegami. Amber to niemiec pracujący dla polskiego wywiadu, natomiast Lothar jest anglikiem współpracującym z Niemcami. Oprócz inteligencji i sprytu, którzy obaj niewątpliwie posiadają różni ich wszystko inne. Każdy z nich zdecydował się na zdradę swojego kraju z innych pobudek i dla innych korzyści. To bardzo wyraziste postacie o całkowicie różnym charakterze i wywołujące w czytelniku skrajne różne emocje. Amber od razu zyskał moją sympatię, natomiast Lothara nie polubiłam. Autor stworzył bardzo autentyczne i wyraziste postacie, nie tylko tych głównych bohaterów ale również pozostali są ciekawi i interesujący.
"Dolina szpiegów" jest powieścią szpiegowską z pięknie ukazanym tłem historycznym. Fabuła jest bardzo dobrze przemyślana i mocno rozbudowana, a mnogość pojawiających się postaci chwilami może nas przytłaczać i spowodować, że zaczynamy się gubić kto jest kim. Jest to powieść, która należy do tych obszerniejszych, ponieważ ma aż 653 strony gęsto wypełnione tekstem. Ta ilość może trochę przestraszyć, jeśli jednak pokonamy swoje początkowe obawy autor wynagrodzi nam to wszystko fabułą. Początkowo akcja powieści biegnie spokojnym tempem. To nasz czas na zapoznanie się z głównymi bohaterami. Później dzieje się co raz więcej a akcja mocno przyspiesza. Autor nie jeden raz potrafi sprawić, że nasze serce na chwilę się zatrzyma w napięciu. Autor bardzo realistycznie opisuje czas II wojny światowej i realia życia w tamtych czasach oraz dokładnie zapoznaje nas ze sposobem życia, funkcjonowania i pracy szpiegów. W tym aspekcie autorowi na pewno dużo pomogło własne doświadczenie i czuć to w tej powieści. Takim ukoronowaniem całego tego historycznego tła było umiejscowienie w powieści cichociemnych, pokazanie ich odwagi, bohaterstwa i niezłomności. Bardzo podobało mi się również to, że oprócz prowadzenie głównego, szpiegowskiego wątku znalazło się miejsce nie tylko na ból, nienawiść i zdradę ale również na miłość, delikatność i szacunek. Wątek romantyczny jest dodatkowym atutem tej powieści. Nie dominuje, ale pięknie ją ubarwia. Książkę czyta się z rosnącą ciekawością, jednak kilka kwestii technicznych może nam to czytanie troszkę utrudniać. Mniejsza czcionka liter i brak wyraźnego podziału na rozdziały sprawiły, że czytanie chwilami stawało się troszkę trudniejsze.
"Dolina szpiegów" Roberta Michniewicza to warta uwagi powieść szpiegowska z akcją osadzoną w doskonale przedstawionych realiach wojennych. Szczególnie przypadnie ona do gustu nie tylko fanom powieści szpiegowskich ale również tych którzy kochają powieści historyczne. To książka dla tych, którzy nie boją się wyzwań (bo przeczytanie tylu stron to wyzwanie),ale rozbudowana i ciekawa fabuła, wyraziści bohaterowie i niepowtarzalny klimat usatysfakcjonują najbardziej wybrednego czytelnika. Dodatkowo autor daje dużą nadzieję na kontynuację tej historii i poznanie dalszych losów niektórych bohaterów.

Wojna to trudny czas dla Polski, polaków i obywateli innych państw, które były włączone w walki. Wojna była sprawdzianem silnej woli, dyscypliny, odwagi, inteligencji, sprytu i ostrożności. Wiele ludzi, nie tylko żołnierzy przypłaciło drobne potknięcia czy nieuwagę własnym życiem. Robert Michniewicz w powieści "Dolina szpiegów" wciąga nas w sam środek II wojny światowej....

„Często w życiu zdarzają się sytuacje, w których ktoś inny podejmuje za nas ważne decyzje. Nam pozostaje zaakceptować je lub ponieść porażkę.”

Ostatni rok wojny. Wszystko wskazuje na niemiecką porażkę, ale dla dla wywiadów państw uczestniczących w konflikcie, to bardzo intensywny czas. Dzięki wynikom ich pracy będą kształtować się powojenne realia. Kiedy Carl von Wedel, oficer Abwehry, który pracuje dla polskiego wywiadu, zostaje wysłany do tajnego ośrodka w Zakopanem, w którym są szkoleni niemieccy szpiedzy, nie podejrzewa nawet, że jego zadanie zmieni się w misję, która może zaważyć na biegu ostatnich wojennych miesięcy. Aby przejąć niemieckie ściśle tajne archiwum, znajdujące się w Zakopanem, Polacy angażują wszelkie siły i środki. Rozpoczyna się wyścig z czasem oraz z niemiecką służbą bezpieczeństwa, która zaczyna podejrzewać von Wedla o współpracę z aliantami.

„Wywalcz Jej wolność lub zgiń!”

„Dolina szpiegów” to najnowszy tytuł Roberta Michniewicza, autora znakomitej powieści szpiegowskiej „Partnerzy” i byłego oficera wywiadu. Nie wahałam się ani chwili, kiedy zaproponowano mi jej egzemplarz recenzencki, bo byłam już po lekturze „Partnerów”, książki, która bardzo przypadła mi do gustu. Ale, mimo że wyobraźnię miewam bujną 😉, nawet przez myśl mi wtedy nie przeszło, że będzie to powieść tego kalibru. Taka, że będę się zastanawiać co o niej napisać. Bo wszystko to, co chciałabym powiedzieć, to i tak za mało, żeby wyrazić zachwyt, jaki wywarła na mnie lektura „Doliny szpiegów”.
Zacznę więc od zdania, które powinno pojawić się na końcu: „Dolina szpiegów” to najlepsza powieść przeczytana przeze mnie w tym roku… wiem, że jest maj… i co z tego? 🙃 to jest najlepsza powieść tego roku! Kropka 🤩

„Dolina szpiegów” to szeroko zakrojona powieść, to tak bardzo wielowątkowa historia, że nazwaniem jej „szpiegowską” byłoby niedopowiedzeniem. Owszem, osią fabuły jest historia naszego znakomitego bohatera, oficera Abwehry, Carla von Wedla (obawiam się, że się zakochałam 😍…),ale wątków pobocznych jest tak wiele i są one tak znakomicie dopracowane, że nie sposób zaszufladkować tej powieści na jakiejś konkretnej półce. Oprócz wojny wywiadów, mamy tu wątek miłosny, wątek rodzinny, mamy wszystkie te dylematy szarpiące bohaterami, niezależnie od tego, po której stronie barykady stoją. Obserwujemy ich walkę o przetrwanie, w zdecydowanie niełatwych czasach, patrzymy jak ewoluują i kibicujemy, kiedy podejmują dobre decyzje, lub pragniemy zemsty na tych, którzy brną w niewłaściwą stronę… Każdy, absolutnie każdy bohater tej powieści, jest dla czytelnika „kimś”. Każdy wywołuje emocje, tak jak emocje wywołuje spotkanie z prawdziwymi ludźmi, w prawdziwym życiu… a to przecież powieść…
Ale czy nie jest tak, że zamiarem autora jest stworzenie fabuły, która właśnie wywołuje takie reakcje? Której bohaterowie żyją? Której czytelnicy śmieją się i płaczą razem z nimi? Tutaj tak właśnie jest 🤩
„Dolina szpiegów” to taka książka, którą chcemy skończyć czytać i jednocześnie chcielibyśmy by historia trwała i trwała nieprzerwanie. Która pokazuje, że każdy człowiek postępuje według swoich, tylko sobie znanych reguł. Że czasami nasza perspektywa zmienia się płynnie, zależnie od sytuacji, w której się znajdziemy. I że żaden z nas nie jest tylko dobry, lub tylko zły… Daje nadzieję na możliwość zmiany, utwierdza w przekonaniu, że warto podążać za marzeniami, ale i ostrzega, że nic nie jest dane na zawsze.
„Dolina szpiegów” to zdecydowanie powieść na miarę najlepszych z tego gatunku!

Wspaniała! Chapeau bas Panie Robercie! Dziękuję za te wszystkie czytelnicze emocje 😊

Za egzemplarz recenzencki dziękuję wydawnictwu Czarna Owca.

„Często w życiu zdarzają się sytuacje, w których ktoś inny podejmuje za nas ważne decyzje. Nam pozostaje zaakceptować je lub ponieść porażkę.”

Ostatni rok wojny. Wszystko wskazuje na niemiecką porażkę, ale dla dla wywiadów państw uczestniczących w konflikcie, to bardzo intensywny czas. Dzięki wynikom ich pracy będą kształtować się powojenne realia. Kiedy Carl von Wedel,...

Carl von Wedel, pracuje dla polskiego wywiadu i jednocześnie jest oficerem niemieckiej Abwehry. Trafia na ślad groźnego niemieckiego agenta działającego na terenie Wielkiej Brytanii. Zostaje wysłany do niemieckiej szkoły wywiadu w Zakopanem, gdzie trafia na tajne dokumenty agentów. Trwa wyścig o przejęcie dokumentów ważnych dla przebiegu wojny. Do akcji wkraczają cichociemni, a Carlowi grozi dekonspiracja.

„Dolina szpiegów” jest niezwykle dopracowana, rozbudowana i wielowątkowa. Wymaga skupienia by niczego nie pominąć, by delektować się historią. Akcja powieści dzieje się w 1944r przez kilka miesięcy i w różnych miejscach na terenie Polski, Niemiec, Włoch, Anglii. Powieść jest dynamiczna, choć nie od samego początku, ale wraz z poznawaną historią nabiera tempa. Początkowo poznajemy sylwetki bohaterów, czym się zajmują i jaką rolę odgrywają. Dużo się dzieje, ale są momenty spowolnienia, kiedy to na plan wysuwa się wątek miłosny, który jest delikatny i subtelny, idealnie wpasował się w tę historię. Autor dobrze oddaje realia tła historycznego. Napięcie wzrasta, atmosfera gęstnieje wraz z poznawaną historią. Czy w końcu uda się zdekonspirować, któregoś z agentów? Do tego mnóstwo zwrotów akcji, które mocno intrygują. Autor osadził historię w realiach wojennych, gdzie agenci wywiadu mają swoje pole do popisu. Niezwykle dokładnie opisana praca wywiadowcza, zakamuflowane komunikaty, rozmowy, praca pod przykryciem i ciągła czujność, werbowanie nowych agentów, misje, strzelaniny, próby dekonspiracji oraz brutalne działania Gestapo. Czuć w tym rękę fachowca, osoby, która pracowała w tym środowisku i doskonale zna realia. Wszystkie postaci wykreowane zasługują na uznanie, są rozbudowane i różnorodne. Carl von Wedel, błyskotliwy agent, potrafiący odnaleźć się w każdej sytuacji, niebanalny, autentyczny. Autor podkreślił też dużą rolę i pracę jaką wykonali cichociemni, żołnierze AK, ile musieli poświęcić, ile odwagi kosztowała ich walka i determinacja w obronie ojczyzny. Świetnie oddane realia życia w czasie wojny, które możemy obserwować, kiedy akcja toczy się w Zakopanem. Kiedy to górale decydują się na pomoc żołnierzom, życie w strachu i konspiracji pod okiem Gestapo.

„Dolina szpiegów” to nie odkładalna powieść szpiegowska, dopracowana w każdym calu. Spodoba się nie tylko fanom gatunku, ale także tym co lubią dobre wielowątkowe historie i rozbudowane postaci. Polecam!

Za egzemplarz dziękuję wydawnictwu Czarna Owca.


➡️ instagram.com/szyszka_czyta

Carl von Wedel, pracuje dla polskiego wywiadu i jednocześnie jest oficerem niemieckiej Abwehry. Trafia na ślad groźnego niemieckiego agenta działającego na terenie Wielkiej Brytanii. Zostaje wysłany do niemieckiej szkoły wywiadu w Zakopanem, gdzie trafia na tajne dokumenty agentów. Trwa wyścig o przejęcie dokumentów ważnych dla przebiegu wojny. Do akcji wkraczają...

Zanim zacznę chwalić tą historię powiem Wam, że początki były trudne.
Po pierwsze - grubość📚.
Już tak mam, że nie lubię książek cegieł (ta ma 653 strony) i to niezależnie, czy jest to ulubiony autor, czy nowy.
Po drugie - druk "maczek".
I jeśli są dialogi, to często wypowiedzi są bardzo długie.
Czytając wieczorami musiałam robić przerwy, bo oczka mnie bolały🙈

Początek książki - mniej więcej 120 - 130 stron jest spokojny, ale niech Was to nie zniechęca, bo potem akcja przyspiesza i zaczyna wciągać.

Mamy tu dwóch głównych bohaterów, a każdy po innej stronie barykady - Lothar jest angielskim szpiegiem na rzecz Niemców, Amber za to jest Niemcem pracującym dla Polski.
Obaj inteligentni, wykształceni, dobrze wyszkoleni, znający kilka języków obcych i doskonale odnajdujący się w wojennej rzeczywistości, bo cała akcja książki to luty - lipiec 1944 roku.
Jak się pewnie domyślacie, w którymś momencie los ich ze sobą zetknie, a do akcji wkroczy polska grupa Cichociemnych, o których odwadze każdy z nas słyszał na lekcjach historii.

Czy akcja Cichociemnych w Tatrach zakończy się powodzeniem, gdy Gestapo depcze im po piętach?
Kto w Zakopanem jest wrogiem, a kto przyjacielem?
Czy obaj agenci zostaną zdekonspirowani? Po czyjej staną stronie?

Muszę tu docenić kunszt autora.
Napisać tak obszerną w wątki i postacie książkę i spleść to wszystko we wciągającą powieść, to naprawdę trudna sztuka.

Bałam się o Ambera, mocno kibicowałam Cichociemnym (ech, jacy oni byli zgrani, odważni, kreatywni😮),a cała ich akcja w Dolinie Olczyskiej była dla mnie pełna napięcia i trzymania kciuków. Współczułam Lotte, chwilami było mi smutno, bo ktoś tracił życie...

Wojna to straszny czas i człowiek naprawdę przy tej lekturze doceni to, co teraz ma. To taka wartość dodana tej książki.

No i ten mały wątek miłosny idealnie wpleciony w całość, jest tutaj smaczkiem dla romantycznych dusz❤️
Brawo za wyczucie!👏

Zanim zacznę chwalić tą historię powiem Wam, że początki były trudne.
Po pierwsze - grubość📚.
Już tak mam, że nie lubię książek cegieł (ta ma 653 strony) i to niezależnie, czy jest to ulubiony autor, czy nowy.
Po drugie - druk "maczek".
I jeśli są dialogi, to często wypowiedzi są bardzo długie.
Czytając wieczorami musiałam robić przerwy, bo oczka mnie bolały🙈

Początek...

Według mojej opinii Dolina Szpiegów to świetna powieść i zasługuje na olbrzymią "10".. Autor przenosi czytelnika w lata wojennego terroru, gdzie nikt nie mógł być pewnym kto jest wrogiem, a kto przyjacielem. Główny bohater, choć nosi mundur wroga, działa na rzecz polskiego wywiadu, jest *naszym dobrym szpiegiem". To powieść o odwadze i bohatetstwie polskiego podziemia, o zdradzie, o aparacie terroru jaki w okupowanej m.in Polsce stworzyli Niemcy. To ponad 600 stron akcji opisanych po mistrzowsku. Czasami czułam, jakbym sama była tam obecna. To również powieść o miłości, o tęskocie i strachu o bezpieczeństwo najbliższych. Mam nadzieję, że powstanie kontynuacja powieści, którą z ogromną przyjemnością również przeczytam.

Według mojej opinii Dolina Szpiegów to świetna powieść i zasługuje na olbrzymią "10".. Autor przenosi czytelnika w lata wojennego terroru, gdzie nikt nie mógł być pewnym kto jest wrogiem, a kto przyjacielem. Główny bohater, choć nosi mundur wroga, działa na rzecz polskiego wywiadu, jest *naszym dobrym szpiegiem". To powieść o odwadze i bohatetstwie polskiego podziemia, o ...